Η έκθεση περιλαμβάνει 62 γλυπτά από πέτρα, ξύλο και χαλκό, αντιπροσωπευτικά δείγματα της καλλιτεχνικής του διαδρομής. Ακόμη παρουσιάζονται έργα collages και frottages, ιδιαίτερες τεχνικές, που ο ίδιος ανέδειξε επινοώντας στοιχεία ή χρησιμοποιώντας τα ήδη γνωστά με έναν μοναδικά ευφάνταστο τρόπο, καθώς και μεγάλη συλλογή φωτογραφιών και ντοκουμέντων για τον άκρως ενδιαφέροντα και ταραχώδη βίο του, τις οποίες τράβηξαν οι φίλοι του Man Ray, Henri Cartier-Bresson, Frederick Sommer.

Ο Max Ernst (1891-1976) υπήρξε ένας από τους πιο ευφάνταστους και ευρηματικούς σουρεαλιστές. Με ρίζες στο επαναστατικό κίνημα Dada, τις προσωπικές του εμπειρίες ως φυλακισμένου και πρόσφυγα, ως κοσμοπολίτη και ομήρου, απέκτησε μία ενστικτώδη δυσπιστία απέναντι σε κανόνες και νόρμες της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Διατήρησε την ανεξάντλητη περιέργειά του, πολέμησε όλα τα δόγματα και διασκέδασε με τις συμβατικότητες.

Εφάρμοσε διάφορες καλλιτεχνικές μεθόδους και τεχνικές, πολλές από τις οποίες επινόησε ο ίδιος. Εναλλασσόταν διαρκώς μεταξύ της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της γραφιστικής τέχνης. Δεν ήταν μόνο δημιουργικός καλλιτέχνης, αλλά και παραγωγικός συγγραφέας και ομιλητής.

Ο Max Ernst δημιουργούσε τα γλυπτά του από αντικείμενα στο στούντιό του ή στην παραλία και τα συνέδεε μεταξύ τους δημιουργώντας μία μοντέρνα τεχνική. Τα έργα του μοιάζουν με παραδοσιακά γλυπτά της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής ή της Βόρειας Ευρώπης και «διαβάζονται» σαν φράσεις ενός αέναου διαλόγου ανάμεσα στην πράξη του καλλιτέχνη και του λόγου του. Η μεν πράξη εκφράζεται με την επέμβαση στο υλικό του, ο δε λόγος με τους, πολλαπλών σημασιών και ενίοτε παράδοξους, τίτλους των έργων.

Ιδιαίτερα κίνησε το ενδιαφέρον του, ο τρόπος με τον οποίο η «πρωτόγονη τέχνη» έχει επηρεάσει τη μοντέρνα δυτική τέχνη. Στον Max Ernst, αυτό το ενδιαφέρον αναπτύχθηκε σε μια κριτική πολιτισμού, που κράτησε σ’ όλη του τη ζωή.