Κάποια στιγμή πριν 35-40 χρόνια, σε μια παρέα είμασταν 2-3 Γιώργηδες. Είμασταν όλοι κομπιουτεράδες και μιλούσαμε αυτή την ακατανόητη γλώσσα (τότε), σε σημείο που ο αδελφός μου να μας αποκαλεί “Κούρδους”.
Όπως έλεγε, μιλάτε κάτι σαν Ελληνικά, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτε, Κούρδικα θα είναι.
Σε εκείνη την παρέα λοιπόν, με τους 2-3 Γιώργηδες, υπήρχε σαφώς ένα πρόβλημα στο να ξεχωρίσουμε ποιός ειναι ποιός. Και τότε, ο Χρήστος ο Μανασσής, με αποκάλεσε “ο παλιός”, επειδή ήμανε ο γεροντότερος.
Ο μακαρίτης ο Τάσος ο Ζάννος, άρτι αφιχθείς απο Αγγλία, μου κόλλησε το Ye-Olde και σε κάποια ραδιοφωνική στιγμή, ο Παναγιωτόπουλος νομίζω, όταν αναφέρθηκα στον εαυτό μου σαν “παλιό”, είπε “είσαι τόσο παληός που γράφεσαι με ἤτα”.
Αυτή είναι η ιστορία του “παληού”, το domain name το αγόρασα πριν πολλά χρόνια, αλλά ανήμερα της Παναγιάς το 2021 αποφάσισα να στήσω ένα blog εδω πέρα.
Αποφάσισα λοιπόν, μια και έχω σκοπό να καθιερωθώ σαν ο μεγαλειώδης συγγραφέας που ξεκίνησε την καρριέρα του στα 60 και την τελείωσε λίγο μετά, να αναρτώ μικρές ιστορίες, αυτοτελείς, απο τα “παληά” τα χρόνια.. Θα ξεκινήσω εγώ και στη διάρκεια, χίλιοι “παληοί” χωράνε.. 🙂
